Mensen zoals we ze nu kennen zijn niet het eindproduct van evolutie. Dat klinkt heel logisch, maar we staan er in mijn ogen toch te weinig bij stil. We evolueren nog steeds. We passen ons aan aan onze biologische omgeving en daar hoort sinds de industriële revolutie ook onze technologische omgeving bij. Na een aantal interessante boeken hierover te hebben gelezen is mijn eigen conclusie dat we zoveel mogelijk moeten genieten van het moment - je weet immers nooit wat er komen gaat - en dat we ons hard moeten maken voor liefde. Liefde voor de medemens, liefde voor de natuur, liefde voor dieren, voor muziek, voor sport, voor kunst, voor zoveel mogelijk eigenlijk. Wat er komen gaat weten we niet, maar dat de mens zoals we die nu kennen een zoogdier is, eigenlijk het meest sociale dier ter wereld (want het meest afhankelijk bij de geboorte) dat weten we wel. Ik denk dat, hoeveel we misschien ook gaan veranderen, als we ons hardmaken voor liefde, dan blijft de kern van wie we zijn bewaard.