Vooruitkijken

Wat er achter ons ligt is bekend (hoewel je daar ook vraagtekens bij kunt zetten).

Wat er voor ons ligt, dat weten we niet. Ik persoonlijk vind het leuk om daarover te filosoferen. Mijn belangrijkste conclusie vooralsnog:

Angst is een slechte raadgever.

Daarom ben ik blij dat wij ergens binnen nu en 4 weken ons eerste kindje gaan krijgen (blij is een understatement geloof ik, want hoe gaaf is dat vooruitzicht...?!?!).

Echter, volgens onderstaande boeiende artikel over wat de jaren '20 gaan brengen, vinden mensen het steeds spannender om kinderen te krijgen, omdat we niet weten wat de toekomst gaat brengen.

https://www.rtlnieuws.nl/lifestyle/liefde-leven/artikel/4968366/toekomst-eten-gezin-liefde-wonen-ai-decennium-trends

Begrijp me niet verkeerd, wij vinden het ook spannend hoor. Maar goed, we hebben toch nooit geweten wat de toekomst ons ging brengen? Zie ook mijn overpeinzing op de pagina "De mens"; uiteindelijk kun je problemen pas aanpakken als ze zich daadwerkelijk kenbaar hebben gemaakt.

Neem nou het klimaat. Of roken. Als consequenties voorspelbaar waren, dan hadden we e.e.a. wel anders aangepakt. Na verloop van tijd worden consequenties zichtbaar en dan staan er gelukkig mensen op die de problemen willen aanpakken.

Bewustwording en duurzaamheid zijn dan ook belangrijke woorden als het gaat om wat de '20s gaan brengen zo is de voorspelling in bovenstaand artikel. Eerst bewustwording, daarna kunnen we dan proberen problemen op te lossen zo goed als we kunnen, naar eer en geweten. Met volle overgave doen wat je denkt dat het beste is, totdat je het nog beter weet. Meer kunnen we toch niet doen? En in de tussentijd niet zo boos zijn op alles en iedereen, zoals ook Claudia de Breij en Martijn Koning zeiden in hun oudejaarsconferences. Vooralsnog (wie weet wat er na het zoogdiertijdperk komt, zie pagina "De Mens") moeten we het namelijk toch echt samen doen. Nee, beter gezegd, we mógen het samen doen.

Mógen, want: "Datingsites floreren" en "Jongere generaties vinden het gezin weer steeds belangrijker". "We kiezen bewuster, dus het huwelijk wordt weer meer een sprookje, een ideaalbeeld." Bovendien gaan apparaten ons steeds beter begrijpen en op den duur gaan we de "aandacht van apparaten ervaren als échte aandacht".

Mooi toch?

Als we daarmee het probleem van eenzaamheid kunnen oplossen, dan denk ik dat die apparaten de wereld écht een stukje beter maken. Ik hang nou eenmaal de wetenschap aan die aantoont dat als mensen warmte en liefde om zich heen voelen, dat ze dan beter in hun vel zitten. Dat ze dan proberen het beste van situaties te maken, zich bewust te worden van acties en consequenties en dat als er zich problemen voordoen, dat ze die dan proberen op te lossen.

Kortom, ik zeg: we gaan ervoor! Geen angst voor wat de toekomst brengt.

Ik en mijn vriendin zetten over twee weken een kindje op de wereld, júist omdat de toekomst onzeker is en omdat we samen sterker staan (en natuurlijk ook vooral omdat we er gewoon zoveel zin in hebben). Kinderen zijn super inspirerend. De nieuwe generatie gaat ook weer problemen oplossen. Net zoals wij nu de problemen die onze kant op komen proberen op te lossen.

Ik geloof niet dat er méér problemen zijn dan "vroeger" en er zijn een heleboel wetenschappers die dat onderschrijven. Het klimaat levert op dit moment zeker een heel dreigende situatie op, evenals de stijgende zorgkosten, de ogenschijnlijk groter wordende kloof tussen links- en rechts-extremisme en overbevolking, en al die problemen worden ook nog eens extra heftig in beeld gebracht door alle media heden ten dage. Maar ik denk dat we die problemen het hoofd gaan bieden, júist door kinderen op de wereld te zetten (maar dan weer niet té veel natuurlijk ;)). Kinderen zijn van nature blij, tolerant, leergierig. Dus als we júist kinderen op de wereld zetten, daar een voorbeeld aan nemen en ze overladen met liefde en 'het goede voorbeeld' geven, dan heb ik er het meeste vertrouwen in dat ook de toekomst weer bijzonder gaat zijn. Ik weet het ook niet zeker. Maar bang ben ik er dan zeker niet voor.

Niet dat we weten wat 'het goede voorbeeld' is, want zoals gezegd doen we allemaal ook maar gewoon wat we denken dat het beste is, totdat we beter weten. Maar ik ben er van overtuigd dat dat voldoende is voor een heel langzaam, beetje bij beetje, steeds verbeterende toekomst*.

Waarom? Omdat, zoals Rutger Bregman het zegt, "De meeste mensen deugen". Top boek! Zeker lezen!

* Dat de wereld in de afgelopen duizenden jaren langzaam steeds een beetje beter is geworden kun je natuurlijk in twijfel trekken en een echt antwoord op die vraag is er ook niet, want het hangt er maar vanaf wat je uitkomstmaat is. Ik kies er echter voor om me bij de "optimisten" aan te sluiten. Een groep wetenschappers die vaststellen dat veel van de wereldproblemen in de afgelopen duizenden jaren steeds een beetje verder opgelost zijn. Denk aan criminaliteit, armoede, honger en doden door natuurrampen. Natuurlijk komen er ook nog steeds nieuwe problemen bij en soms zitten we dan midden in de probleempiek, zoals nu de klimaatproblematiek veel meer op de kaart staat dan duizenden jaren geleden. Maar dat wil niet zeggen dat we die problemen niet ook weer het hoofd gaan bieden.

"In het verleden behaalde rendementen bieden geen garantie voor de toekomst. Maar over die in het verleden behaalde rendementen kan daarentegen ook weinig twijfel bestaan."

Zie het artikel: https://npofocus.nl/artikel/7914/gaat-het-eigenlijk-niet-steeds-beter-met-de-wereld